نقش پایداری اجتماعی در مجتمع های مسکونی

در دهه های پایانی قرن بیستم و شروع قرن بیست و یکم، پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها، بهویژه در عرصه فضاهای شهری و معماری مطرح بوده است. این موضوع می تواند از طریق سه مؤلفه اقتصادی، زیستمحیطی به علت انگیزه های مالی و انتفاعی توسط سرمایه گذاران و اجتماعی در کنار یک دیگر به تعادل برسد. وجهاقتصادی معمولارعایت می گردد. حتی در اغلب اوقات به حد افراط مورد توجه قرار می گیرد و چه بسا مشکلاتی را از اینبرای سبب می شود. مسائل زیست محیطی نیز به فراخور هر جامعه برای خود ضوابطی دارد و مورد توجه واقع می شود، اماآن چه مغفول می ماند وجه اجتماعی توسعه است. در پژوهش و مقاله حاضر، اصول پایداری مجتمع های مسکونی ازبعداجتماعی شامل عدالت، زیباشناسی، راحتی، آسایش، امنیت و ر شد کودکان، هویت اجتماعی و سایر مسایل مشابه درشهرهای ایرانی اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد. در این راستا پایداری اجتماعی مجتمع های مسکونی از نظر جامعه -متخصصان و صاحب نظران ایرانی تحت بررسی قرار گرفته تا تجربه های ارزشمند آکادمیک و حرفه ای آنان از یک سو وتجربه زندگی آن ها در مج تمع های مسکونی از سوی دیگر ثبت و تلفیق شود و با تجزیه و تحلیل نظریه های دریافتشده، عوامل مؤثر در اصول پایداری مجتمع های مسکونی استخراج گردد. روش تحقیق به کار گرفته شده، روش پیمایشیاز نوع پیمایشی اکتشافی است که بر مبنای تحلیل، توصیف و استخراج نتایج حاصل از پر سش نامه ها و کشف اصولپایداری و روابط بین این اصول از دید جامعه صاحب نظران انجام می گیرد تا در نهایت، اصول نظری پایداری مجتمع هایمسکونی تعیین شود. در مرحله بعد، با مقایسه آن با واقعیت خارجی می توان به اصول عملی و راهکار های معماری دستیافت. این مهم از طریق تحقیقات میدانی و تنظیم پر سشنامه ساکنان مجتمع ها انجام خواهد گرفت که در آینده به آنپرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، پایداری اجتماعی ، آسایش ، نظم ، بازی ، هویت