اثربخشی آموزش مهارت های ارتباط مبتنی بر روان شناسی کنترل درونی در افزایش سازگاری زناشویی

هدف پژوهش حاضر ، بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر روان شناسی کنترل درونی در افزایش سازگاری زناشویی است . روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح تحقیق پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل 47 دانشجوی متاهل دانشگاه فرهنگیان بابل می باشند . آزمودنی های پژوهش شامل 20 زوج بود که به طور همزمان دارای منبع کنترل بیرونی بودند و از ناسازگاری زنایشویی رنج می برده اند . ابزار پژوهش شامل مصاحبه تشخیصی ، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (DAS) و مقیاس منبع کنترل راتر (IE) بود . داده ای پژوهش با استفاده از آزمون Tمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته های پژوهش نشان داده که آموزش مهارت های ارتباطی مبتنی بر روان شناسی کنترل درونی در افزایش سازگاری زناشویی زوجین موثر واقع شده است. بنابراین، مداخله آموزشی مهارت های ارتباطی مبتنی بر روان شناسی کنترل درونی می تواند ناسازگاری زناشویی را کاهش و میزان سازگاری ، رضایتمندی، همبستگی و صمیمیت زناشویی در زوجین افزایش دهد .

کلیدواژه ها:

روان شناسی کنترل درونی ، روان شناسی کنترل بیرونی ، سازگاری زناشویی