درآمدی بر فرهنگ زیارت

از منظر اجتماعی الگوها و مناسک زیارتی واقعیتی دینی است ، این الگوهای رفتاری و مناسکی به عنوان یک واقعیت قدسی در قالب نیاز اجتماعیبه صورت جمعی و در بستر گروه های اجتماعی نخستین باعث فاصله اجتماعی نزدیک، احساس صمیمت ، تعاون و همکاری می شود . زیارت یک الگوی رفتار دینی است ، که در هر فرهنگی با توجه به ساختار آن مطالعه می گردد. و به عنوان یک کالای فرهنگ معنوی در هر جامعه ای با توجه به ساختار دینی آن جامعه تولید می گدد . الگو های رفتاری زیارت پدیده ای مطلوب و جزء ارزش ها و معیارهای است که به فرهنگ دینی جامعه معنا می بخشد . زبارت به عنوان یک رفتار دینی از نرم یا مقیاسی برخوردار است ، که در امکان مقدس باید توجه خاصی به این الگو در چارچوب «باید ها و نباید ها » کرد . زیارت جزئی از نماد و نشانه های دینی و حاوی ارزش های اخلاقی و اجتماعی هر جامعه ای است. بیانگر فرهنگ معنوی آن جامعه است . انسان شناسی دینی پدیده زیارت را جز مناسک جمعی مطالعه می کند ، الگوهای زیارتی در انسان شناسی نمایدن در قالب متون و آدابی خاص و شبکه های معنایی تحلیل و تفسیر می گردد . این الگو ها در قالب اندیش های انسان شناسی شناختی تصورات و ذهنیات افراد را از فضاهای قدسی همراه با احساسات درونی بررسی می کند .

کلیدواژه ها:

ارزش ، انسان شناسی ، جامعه شناسی زیارت ، فرهنگ