نقدی بر مبانی تبعیض عیوب موجب فسخ نکاح در قانون مدنی
محل انتشار: اولین کنگره ملی تفکر و پژوهش دینی
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 655
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CONFIR01_348
تاریخ نمایه سازی: 14 مرداد 1394
چکیده مقاله:
قانون مدنی ایران به تبعییض از دیدگاه مشهور در فقه شیعه، وجود برخی از عیوب و بیماری ها را در زوجین از موجبات فسخ نکاح می داند . ماده ی 1123 قانون مدنی، بیماری های جذام، برص، زمین گیری و نابینایی ، قرن و افضاء را عیوب خاص زنان دانسته ، که مرد می تواند به استناد آن ، عقد نکاح را فسح کند . در حالی که در طرف مقابل ابتلای مرد به برص و جذام را از موجبات حق فسخ برای زن نداسته است و گویی که مردان در هیچ حال مبتلا به حذام و برص نمی شوند یا در صورت ابتلا زنان باید او مرد مبتلا را تحمل کنند . این نابرابری و تبعیض هنگامی بیشتر غیر منطقی می نماید که دریافت مطابق قانون فقط مرد حق طلاق دارد و اگر زن مبتلا به عیبی مشمئز کننده باشد و موجب فسخ نیز نباشد مرد می تواند زوجه را طلاق دهد، در حالی که زوجه نمی تواند از زوج مبتلا به جذام حتی طلاق بگیرد . این نوشتار به دنبال دریفات علت این تبعیض است و تلاش می کند تا باکمک دلایل چوئ لاضرر، مفهوم اولویت و پاره ای از نصوص ، این تبعیض را چاره جویی کند .
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علیرضا پوراسماعیلی
استادیار دانشگاه حکیم سبزواری، دانشکده الهیات و معارف اسلامی، گروه حقوق
زهرا کرامتی تبار
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه حکیم سبزواری
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :