بررسی رویکردهای فضاهای آموزشی و فرهنگی در طراحی معماری

معماری همواره به کمک بشر در فضاهای بسته آمده است، فضاهایی که ما در آن به یادگیری و مطالعه میپردازیم. طراحی و نگرش محیطهای یادگیری برای انسان همواره چالشی بوده که در بعد زمان و سن افراد و نیازهای پاسخگوی آنها معمار را به چالش کشانده است. همواره مولفههای تاثیرگذار بر فرهنگ یادگیری بر روی بدنههای فضاهای آموزشی میتوانند تاثیر مثبتی برای جذب فرد به کالبد گردند. فرهنگسراها یا سرای محلهها از جمله مکان-هایی برای یادگیری افراد در هر سن و تحصیلاتی هستند که به ترویج روابط اجتماعی نیز میپردازند. فرهنگسراها یا سرای محلهها از جمله مکانهایی برای یادگیری افراد در هر سن و تحصیلاتی هستند که به ترویج روابط اجتماعی نیز میپردازند. حال با این نگرشی نو به این مکان های آموزشی- تفریحی- فرهنگی اگر بنگریم میتوان گفت: اجتماعی کوچک هستند که قابل توسعه میباشند، مانند یک شهر کوچک با همان انسانهای شهر بزرگمان. هدف از بررسی این پژوهش گام نهادن به حوزه فضاهای آموزشی و یادگیری برای بهتر بودن و نیز دعوت انسانهابه این فضاها برای جامعه معدنی متمدن و دارای علم میباشد، چرا که در ابتدا قبل از این که فرد وارد محیط شود به بدنههای معماری شده آن نگاه نموده و از طریق دیدن جذب کالبد مورد نظر میشود. در واقع این نوع تحقیقتوسعه دانش کاربردی در یک زمینه خاص و آزمون مفاهیم نظری در موقعیتهای مسایل واقعی زندگی و حل مشکلات ملموس بوده است. در این پژوهش در ابتدا به با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی به بررسی مولفهها پرداخته و در مرحله بعد با توجه به دادههای اولیه و تحلیل دادهها و اثبات آنها میپردازیم، در نتیجه به یک سری مولفههای طراحی محیط آموزشی در عصر معاصر با توجه به طراحی معماری خواهیم رسید.

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، فضای آموزشی ، سرای محله ، انسان