ضوابط طراحی مسکن معاصر ، متناسب با الگوی غالب مسکن بومی نمونه موردی شهرستان شهربابک

یافتن مکانی برای سکونت واحساس اسایش درآن ازمهمترین نیازهای بشردر طول تاریخ میباشد. خانه بعنوان عنصرتامین کننده این نیازدارای اهمیت خاصی است. شیوه زندگی که براساس اقلیم وفرهنگ مردم ساکن یک شهر شکل گرفته والگویسکونت بدست آمده ازآن یکی ازمبانی شکل گیری معماری مسکن بومی میباشد. درطراحی خانه های سنتی ایران ازالگوهایی استفاده شده، این الگوها متاثر ازعوامل اقلیم، فرهنگ و... میباشد. مطالعه وتحلیل دقیق آن به تدوین اصول طراحی مسکنجدیدمتناسب با تغییر شیوه سکونت می انجامد. این تحقیق مبتنی بر مطالعاتی است که برروی مسکن بومی شهربابک انجامگرفته. بررسی فاکتورهای اقلیمی وتغییرات الگوی مسکن شهرستان، که ناشی ازعوامل مهاجرت، تکنولوژی، تغییرات اقلیمی، صنعتی شدن و... میباشد، نشان میدهداقلیم وفرهنگ ازمهمترین عوامل تاثیر گذار درشکل گیری کالبدمسکن بومی شهربابکاست. عوامل نشات گرفته ازاقلیم وفرهنگ نظیر جهت گیری ساختمان، استفاده ازبادگیر، ایوان و... هویت بخش مسکن بومی میباشد. هدف اصلی مقاله، پرداختن به الگوی غالب مسکن بومی، وبدست آوردن الگوی مناسب زندگی امروزباتوجه به تغییرشیوه سکونت وتدوین معیارهای طراحی مسکن جدید وبازگرداندن هویت به مسکن شهربابک است.

کلیدواژه ها:

خانه بومی ، سنت سکونت ، الگوی مسکن ، اقلیم ، ضوابط طراحی مسکن شهربابک