بازخوانش عوامل مؤثر بر صرفه جویی و بازیافت انرژی در معماریبا رویکرد توسعه پایدار

توسعه شهرها در دهه های اخیر به دلیل عدم برنامه ریزی و بی توجهی به منابع طبیعی باعث تخریب محیط زیست ولطمات جبران ناپذیر به منابع تجدید ناپذیر شده است. توسعه پایدارکه به عنوان رویکردی در برابر تهدیدات زیست محیطیمطرح شده است با تأکید بر حفظ منابع و استفاده از انرژی های نو سعی در برقراری تعادل بین منابع و نیازهای توسعه شهرها داشته است. ازاین رو معماری پایدار در سال های اخیر، به واسطه ضروریات جدید در زمینه موضوعات محیط زیستی، بیشتر شناخته شده است، به علاوه پیشرفت های فناورانه به معماران طیف وسیعی از فن ها را برای رسیدن به این مقصود عرضه کردهاست و طراحان آگاهی بیشتری درباره چگونگی نقش ساختمان ها در مشکلات محیطی کسب کرده اند. با این اوصاف توسعه پایدار، با محوریت حفظ و صرفه جویی انرژی، امری ضروری است، یکی از اساسی ترین راهکارها در این رویکرد، صرفه جویی وبازیافت انرژی است که در این مقاله سعی شده به صورت اجمالی به راهکارهایی جهت شناخت انرژی های نو و معرفی روش هایی برای بازیافت منابع تجدید ناپذیر اشاره شود. روش پژوهش در این تحقیق به شیوه مطالعه اسناد کتابخانه ای بوده است که در پایان به شناسایی و ارائه راهکارهایی جهت استفاده مطلوب از انرژی های نو پرداخته و پیشنهاد هایی در این زمینه ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

صرفه جویی و بازیافت انرژی ، معماری پایدار ، منابع تجدید پذیر انرژی ، مصارف انرژی در معماری