اثرگذاری مولفه های معماری بومی در طراحی مجتمع فرهنگی و آموزشی صنایع دستی بجنورد

در دنیای امروز که هر کشور برای معرفی هویت خود می کوشد و حتی کشورهایی وجود دارند که برای خود هویت جعلی می سازند و در این راستا کشوری مانند ایران به قدری از این نظر غنی است که معرفحضور صاحب نظران جهان است. اما به راستی چه عواملی سبب هویت ریشه دار و اصیل ایران شده است؟ یکی از شناسه های این فرهنگ صنایع دستی است که علیرغم ملموس بودن و آشنایی تمام اقشارجامعه به جهت کاربردی بودن این صنایع، بسیاری از این هنرها در بستر زمان به دست فراموشی سپرده شده است.لذا در این رساله برآنیم تا با مطالعه علل فراموشی هنرهای سنتی و صنایع دستی به شناختیجامع در رابطه با احیاء مجدد صنایع دستی رسیده و با رفع مشکلات و فراهم نمودن زیر ساختهای لازم، بستر تبلور هنرهای سنتی و صنایع دستی را در منطقه پر ظرفیت بجنورد مهیا نماییم. ویژگی اصلی اینمجموعه باطبع متناسب بودن با معماری بومی و پیروی از اصول معماری پایدار است که چشم اندازی در راستای توسعه فرهنگی و رونق اقتصادی را دارا می باشد. با توجه به اینکه هدف اصلی این طرح تعیینخطوط عام توسعه فرهنگی برای ایجاد شرایطی مناسب برای رشد متعادل شهری، فعالیت های اقتصادی و استفاده مناسب از فضاهای طبیعی و نیز احیاء صنایع دستی جهت رونق اقتصادی می باشد، می توان باطراحی مجموعه فرهنگی، آموزشی به محقق شدن اهداف ذکر شده نزدیک شد. معماری پایدار جوابگوی نیازهای یک جامعه در ارتباط با عوامل طبیعی و با خواسته های معنوی انسان ها می باشد. ما نیز دراین پژوهش به بررسی و طراحی مجموعه فرهنگی، آموزشی با کاربرد اقلیم و معماری بومی منطقه درجهت احیاء و رونق صنایع دستی و توسعه فرهنگ می پردازیم

کلیدواژه ها:

فرهنگ ، مردم شناسی ، صنایع دستی ، معماری بومی