طراحی مجتمع فرهنگی آموزشی خشت دارالعباده با رویکرد معماری پایدار

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,951

فایل این مقاله در 15 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFUCIAN02_113

تاریخ نمایه سازی: 21 شهریور 1395

چکیده مقاله:

امروزه رشد جمعیت در شهرها نیاز به امکانات خدماتی و فضاهای متفاوت شهری را افزایش میدهد. یکی از مهمترین کمبودها در شهرهای امروزی، کمبود فضاهای فرهنگی و آموزشی بوده، که امکانات گذران اوقات فراغت را برای مردم محدود میسازد.به نظر میرسد وجود فضاهای مناسب جهت حضور و برخورد افراد نظیر مراکز فرهنگی آموزشی، سبب جذب افراد به بافت تاریخی و ارتقاء حیات اجتماعی آن میشود. از آنجایی که فرایند اجتماعپذیری در فضاهای جمعی مستلزم حضور، مکث و تجمع افراد است، تلاش میشود احکامی معمارانه جهت افزایش حضورپذیری و تجمعپذیری در عرصههای فعالیت جمعی ارائهگردد. تعیین، خوانایی و یکپارچگی فضا، اشراف به آنچه در جریان است، تنوع در جزئیات طرح، تنوع در هندسه و ابعاد فضاها، همگرا بودن فرم فضا، امکان دسترسی آسان، وجود سمبلها و ایجاد حس مالکیت برای گروههای مختلف اجتماعی، دید ومنظر زیبا و طراحی لبهها، همچنین ایجاد مرزهای نرم میان حوزههای فعالیتی، امکان شکلگیری فعالیتهای گوناگون در یکفضا، ایجاد کشش به سمت فعالیت مجاور، تقویت کاربریهای باسابقه در عرصه و حضور فعالیتهای خاطرهانگیز در مجموعه موجب ازتقا اجتماعپذیری مجموعه و به تبع آن حیات اجتماعی محدوده طرح خواهد شد.از طرفی معماری پایدار که در بطن بناهای سنتی ایران وجود دارد، با شاخصهایی چون توجه به ویژگیهای اقلیمی، عوامل اقتصادی، عوامل اجتماعی فرهنگی و به واسطه نگرش خلاقانه به نوع ارتباط محیط انسان ساخت و طبیعت، و ارائه اصول و -راهکارهای معماری متفکرانه، چون ریتم و تکرار در فرم و فضاها، سلسله مراتب دسترسی، محوریت فضایی، ارتباط فرم و عملکرد و در عین حال توجه همزمان به مصالح متناسب با اقلیم، به معماری آموزنده از نگاه طراحان معاصر تبدیل شده است، که الهام از آن راهگشای رسیدن به توسعه ای پایدار است، که نیاز همه ساختهای حیات انسان )مادی و معنوی( را برآورده می کند، طبیعی است بسیاری از آثار گذشته با ارزش هایی اصیل، که به عنوان نمونه های برتر معماری مطرح هستند، ماندگار شود و بسیاری از بناهای معمول که ارزش هایی از این جنبه ندارند در گذر زمان و در طول دوره تحول و نوآوری دچار تخریبشوند و از بین روند. در این میان میتوان از طریق اقتباسی شایسته از بناهای سنتی ارزشمند، اصولی را احیا کرد که راهنمایپدیدار شدن معماری پایدار باشد. نتیجه این تلاش ارائه ایدههای بهین ه در طراحی است، که نیازهای فرهنگی آموزشی جامعه کنونی و مقدمه لازم برای شکل دهی به معماری معاصری است که از معضلات و آسیبهای بسیاری رنج میبرند.)جلیل پور، 1393این مقاله نتیجه یک طرح پژوهشی است که در آن سعی بر آن است که به طراحی مجتمع فرهنگی آموزشی از دیدگاه -معماری پایدار در شهر یزد پرداخته شود. بدین منظور در ابتدا با استفاده از مبانی برنامهریزی شهری و منطقهای، نقش این مجتمع ها مورد بررسی قرار می گیرد و پیشنهادی ارائه خواهد شد که یکی به ضوابط و اصولی که معیارهای کاربری زمین ودوم به پیشنهاد عناصر جدیدی که حضور این مجتمعها را تقویت کند، باز میگردد. در انتها به طراحی مجتمع فرهنگی- آموزشی پرداخته شده است.

نویسندگان

اردشیر کاوسی

کارشناس معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

نوشین عباسی

استاد و عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :