خلوت و تعامل اجتماعی در مجوعههای مسکونی شهرهای جدیدنمونه موردی: فاز دو شهر جدید پرند

در طراحی مجموعه هایی که ساکنین آینده آنها مشخص نیستند معمولا مطالعه جمعیت های با ویژگی های فرهنگی و با شیوه زندگی مشابه، تعیین کننده نیازهای ساکنین آینده است. سازگاری و هماهنگیمیان عوامل انسانی و الگوهای کالبدی میتواند منجر به طراحی محیط های مسکونی شود که در وقوع رفتارهای درخور آداب زندگی جمعی و سنت سکونت ساکنین را تشویق نماید. ایجاد تعادل میان خلوت وتعامل اجتماعی امری ضروری است که به وسیله عناصر کالبدی و در بستر فردی و اجتماعی هر جامعه ای و مبتنی بر ارزش های فرهنگی آن میسر میشود. این مقاله به ارائه درست و جامع از خلوت و تعاملاجتماعی در مجموعه های مسکونی انبوه سازی شده میپردازد. به عبارتی دیگر با آگاهی و شناخت این عوامل میتوان فضاهایی منتاسب در جهت تعاملات ساکنین و ایجاد خلوت برای آنها در فضاهای مسکونیاز لحاظ کالبدی شناسایی و در طراحی معماری لحاظ کرد. مجاورت میتواند یکی از عوامل آغاز رابطه اجتماعی باشد اما به نظر می رسد، شرط کافی آن نباشد . رعایت حقوق سایر آحاد جامعه از جملههمسایگان، تأثیری بسزا در شکل گیری محیط بیرونی مسکن مطلوب خواهد داشت. در واقع، این پژوهش عوامل موثر در ایجاد خلوت مطلوب و تعاملات اجتماعی بین ساکنین مجموعه های مسکونی را مورد بررسی قرار داره و راهکارهایی برای بهبود این عوامل در جهت حرکت به سوی معماری پایدار ارائه می- نماید

کلیدواژه ها:

خلوت ، تعامل اجتماعی ، مجموعه های مسکونی ، ساکنین ، انبوه سازی