نقش میانجی فراشناخت و یادگیری خودراهبر در اثربخشی آموزش های سازمانی

مسئله اصلی مطالعه حاضر این بود که آموزشهای سازمانی چگونه اثربخش خواهد بود؟ درپاسخ به این سوال این فرض منطقی مطرح شد که آموزش فراشناخت راهی برای کمک به سازمان ها درتبدیل منابع انسانی به راهبران یادگیری فردی است بدین منظور دراین مطالعه که به روش مروری تحلیلی انجام شد پس از بررسی معتبرترین منابع مرتبط ربط و اثر فراشناخت بریادگیری فردی با تاکید بریادگیری خود - راهبر و همچنین ربط و اثر دو عامل فراشناخت و یادگیری خود - راهبر دراثربخشی آموزشهیا سازمانی تحلیل شد نتیجه مطالعه نشان داد کهمهارتهای فراشناختی مقدمه آموزش های سازمانی اثربخش است بنابراین برای تسهیل اثربخشی آموزشهای سازمانی اهداف اولیه و مهم سازمان بایدمبتنی بر ایجاد و افزایش مهارتهای فراشناختی درافراد سازمان باشد از سوی دیگر مشخص شد که برنامه یادگیری مبتنی برخود درافزایش این مهارتها موثر است.

کلیدواژه ها:

آموزش سازمانی ، فراشناخت ، یادگیری خود - راهبر