چالشهای موجود در بهره برداری بهینه از حوضه آبی زاینده رود

آب کلید توسعه ملی است. هر جا که چشمه ای خشکیده و یا رودخانه ای مسیر خود راتغییر داده مردمان آنجا کوچ کرده و پراکنده شده اند و تمدن آن ناحیه رو به رکود رفته است. امروزه آلودگی هوا ، گرم شدن کره زمین و آسیب دیدن لایه ازن از جمله معضلات کشورها است ولی در دهه آینده بی شک کمبود و آلودگی آبها از جمله مسائل مهم جهان خواهد بود. آبهای آلوده هنگامی که در کشاورزی مصرف شوند خطرناک ترند زیرا گیاهان را آلوده نموده و این گیاهان از طریق زنجیره غذایی به مصرف تغذیه انسان و دام می رسد. بدین سان نوعی دور تسلسل پدید می آید که در آن آدمی مواد آلوده کننده ای که به بستر طبیعت ریخته خود دریافت می کند. حضور مواد آلاینده در آب بسیاری از گونه های حیات وحش به ویژه آبزیان را از بین می برد و پاره ای از این کانی ها در گوشت حیوانات و میوه ها نفوذ نموده و به انسان منتقل می شود. در پاره ای کشورها برای جلوگیری از انتشار مواد آلاینده توسط آبهای روان و حذف جریان ورود آلاینده به رودخانه تلاش می کنند که آلاینده در یک مکان مشخص مهار گردیده و از لب ریز شدن سدها نیزممانعت به عمل می آورند. افزایش عمق آزاد، انحراف جریان ها و مهار جریان ها در طی مدت بهره برداری از دیگر راه ها به شمار می رود. لازم به ذکر است که شهر اصفهان با بارندگی سالانه 125 میلی متر و تبخیر بیش از 3000 میلی متر جزئ مناطق نیمه خشک جهان محسوب می شود.شهر اصفهان و حومه آن در سال های خشک و مرطوب همواره 6 سهم از 33 سهم کل آب زاینده رود (18 درصد) را به خود اختصاص می داده که این آب از طریق نهرهای متعدد و شعب انها در سطح باغات و مزارع توزیع می شده است( حسینی ، 1382). برنامه ریزی جامع برای استفاده بهینه از منابع آب موجود، ایجاد نظام اطلاعاتی متمرکز در مورد همه مسائل مربوط به آب و استاندارد کردن اطلاعات ،توجه کافی به این اطلاعات پیش از گسترش صنایع یا ایجاد شهرک ها در هر نقطه از ایران، تدوین معیارها و استانداردهای لازم در مورد آب های آشامیدنی، کشاورزی، صنعتی و تصفیه فاضلاب ها، تدوین قوانین و مقررات لازم برای جلوگیری از ورود آب های تصفیه نشده در محیط زیست، بهره برداری مجدد از فاضلاب ها از جمله راهکار های مناسب در جهت رفع معضل آلودگی آب است.

کلیدواژه ها:

آلودگی آب ، حوضه آبریز زاینده رود ، اکوسیستم زنده ، پسماند.