تحلیل فرسایندگی باران در زیرحوزه های آبخیز زاینده رود

فرسایش خاک از جمله فرآیندهایی است که برمنابع آب و خاک کشور تاثیر نامطلوبی دارد. همه ساله عرصه وسیعی از کشور تحت شرایط فرسایش آبی قرار گیرد و این سرمایه ملی از بین می رود. یکی از عوامل مهم در فرسایش خاک، فرسایندگی باران می باشد. برای تشخیص چگونگی تغییرات پتانسیل فرسایش از اطلاعات فرسایش دهی می توان استفاده نمود .جهت محاسبه این شاخص با توجه به نوع منطقه، روشهای متفاوتی ارائه شده است. با توجه به کمبود ایستگاههای بارانگار در محدوده مورد مطالعه، برای انجام این تحقیق از آمار ماکزیمم بارش روزانه استفاده گردید. با استفاده از روش فائو و ویشمایر مقادیر حداکثر فرسایندگی بارش در تداومهای زمانی 10، 20، 30، 40، 50و60 دقیقه محاسبه گردید. آنالیز کلاستر جهت تفکیک ایستگاههای همگن انجام گرفت و برای میانیابی از روش کریگینگ استفاده شد. میزان فرسایندگی در تداومهای زمانی مختلف درزیر حوضه های آبخیز زاینده رود محاسبه گردید. نتایج بیانگر حساسیت زیاد زیرحوزه های غربی نسبت به زیرحوزه های شرقی به فرسایش بارانی می باشد.

کلیدواژه ها:

فرسایندگی باران ، فرسایش خاک ، میانیابی ، آزمون کلاستر ، حوزه آبخیز زاینده رود