بررسی میزان نزولات جوی و حجم آبهای خروجی از استان چهار محال و بختیاری از طریق رودخانه های کارون و زاینده رود

یکی از پتانسیلهای مهم استان چهارمحال و بختیاری منابع آب نسبتاً قابل توجه آن می باشد. موقعیت خاص استان از نظر توپوگرافی و قرار گرفتن در مسیر عبور توده های بارانزا سبب ریزشهای جوی نسبتاً مناسبی در استان شده و به تبع آن چشمه سارها و جویبارها و رودخانه های فراوانی در آن پدیدار شده است. این موضوع نه تنها استان را از جنبة توریستی و تفرجگاهی در سطح کشور مطرح ساخته است بلکه از نظر تأمین بخش قابل توجهی از آب مورد نیاز استانهای پایین دست و مجاور نیز دارای اهمیت فراوان می باشد. بررسیهای انجام شده حاکی از وجود 874 چشمة دائمی پرآب با میانگین آبدهی 29 لیتر در ثانیه[1] و 104 مورد رودخانة دائمی[2] در استان می باشد که از به هم پیوستن آنها سه رودخانة مهم کشور یعنی کارون، دز و زاینده رود تشکیل می گردد. بخشی از این منابع آب در داخل محدودة استان جهت مصارف شرب، کشاورزی، صنعت و غیره مورد استفاده قرار گرفته و بخش نسبتاٌ بیشتری از آن از استان خارج می گردد. روند تغییرات میزان آب جاری در رودخانه های استان نسبت به مقدار آب مورد نیاز در طول ماههای مختلف سال متناسب نبوده و بیشرین آبدهی رودخانه ها در زمانی است که آب مورد نیاز جهت مصارف داخلی استان کمتر است. اطلاع از میزان آبهای جاری و قابل استحصال از رودخانه های استان اساس برنامه ریزی به منظور بهره برداری بهینه از منابع آب و جلوگیری از هدر رفت آن می باشد. لذا در نظر است در این مقاله میزان و تغییرات آبهای خارج شده از استان از طریق دو رودخانة کارون و زایند رود در طول ماههای مختلف سال بررسی و برآورد گردد نتایج بدست آمده می تواند برای برنامه ریزان استان مفید و موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

بارندگی ، منابع آب ، حوضه کارون