بررسی هنجارگریزی زمانی در شعر علی معلم دامغانی

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 615

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CPLC01_061

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

هنجارگریزی و آشناییزدایی از شگردهایی است که در آثار شاعران، از گذشته تا به حال به شکل و شیوههای مختلف صورت گرفته است. علی معلم دامغانی نیز از این رهگذر به غنا و توسعه زبان شعری خود استفاده کرده و موجبات درک لذت ادبی بیشتر از شعرش را برای مخاطبانش فراهم آورده است. از مهمترین جلوههای هنجارگریزی که موجب برجستهسازی و آشناییزدایی در کلام او شده است، میتوان به انواع هنجارگریزی زمانی، معنایی و واژگانی اشاره کرد. این پژوهش به صورت کتابخانهای و به روش جفری لیچ j.Leech فراهم آمده است. در این مقاله به بررسی انواع هنجارگریزی زمانی و اقسام و شواهد آن در شعر علی معلم دامغانی، پرداختهایم. نتیجه بررسی نشان میدهد که علی معلم، در استفاده از ترفند هنجارگریزی، با توجه به روحیه شخصی و تعهد اجتماعی و دلبستگی شدید، اشراف و احاطه زیاد بر زبان و ادب کهن فارسی و داشتن بینش فلسفی و نگاه مذهبی و اساطیری و لحن حماسی، که با ضمیر وی سازگاری بیشتری دارد، توانسته به قدرت شاعری خود کمک کند؛ اما در بعضی مواقع ازجمله در مواردی که اصرار بر کاربرد واژگان متروک و نامستعمل سبک خراسانی و مضامین ناشناخته و اساطیر نادر عجم و اشارا ت غریب قبایل عرب داشته است، نتوانسته حتی با خوانده جدی اشعارش ارتباط برقرار کند و در نتیجه جز در ترانهها و تصنیفهای مشهور خود، مخاطب عام را از دست داده است و شاعر خواص نام گرفته است.

نویسندگان

رامین صادقی نژاد

عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر

صدیقه غیرتمند

مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد هشتگرد