مقایسه فرسودگی شغلی در پرستاران بخش های روانی و سایر بخش ها

فرسودگی شغلی یکی از عوامل موثر در کاهش کارآیی، از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمانی و روانی پرستاران است. این مطالعه با هدف مقایسه میزان فرسودگی شغلی در بخشهای مختلف پرستاری بیمارستان شهید لواسانی شهر تهران انجام شده است.پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی از نوع مقایسه ای است. جامعه آماری این پژوهش کلیه پرسنل پرستاری بیمارستان شهید لواسانی در سال 1389 می باشد. نمونه ای به حجم 50 نفر با استفاده از روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند و به پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این مطالعه پرستاران از نظر میزان فرسودگی شغلی در چهار بعد خستگی عاطفی، عملکرد شخصی مسخ شخصیت و درگیری مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که پرستاران بخش های روانی دچار درگیری کمتری نسبت به پرستاران سایر بخش ها هستند. با توجه به نتایج پژوهش می توان گفت که فرسودگی شغلی زندگی شخصی و شغلی پرستاران را تحت تاثیر قرار می دهد، لذا توانمندسازی آنان در اتخاذ راهبردهای مقابله با فرسودگی باید در برنامه ریزیهای متعدد مورد ملاحظه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

پرستاری ، فرسودگی شغلی ، بخش های پرستاری