راهکارهای تأمین امنیت مجتمع های مسکونی با رویکرد روانشناسی محیطی در مسیر تحقق شهر امن با خانه هایی امن

طبق هرم مازلو امنیت بعد از نیازهای فیزیولوژیک اساسی ترین نیاز بشر می باشد و خانه به عنوان مهمترین عنصر شهری و نیز مأمن آسایش جسمی وروانی افراد، باید پیش از سایر فضاها این امنیت را برای انسان فراهم آورد. امروزه برقراری امنیت مجتمع های مسکونی تنها در وجه تکنولوژیکی آن خلاصه شده است؛ اما نتایج نشان می دهند تأکید بیش از اندازه بر این نحوه ی تأمین امنیت، احساس آسایش را بخصوص در بعد روانی کاهش داده و بر احساس ناامنی می افزاید. با ثابت شدن تأثیر طراحی بر رفتار، می توان از این نتیجه سودجست و تأمین امنیت را از مرحله طراحی آغاز کرد که کارآمدتر است. برای نیل به این هدف، به روش اسنادی پژوهش های انجام گرفته در این حوزه بررسی و مؤلفه های تأثیرگذار بر احساس امنیت گردآوری شدند. در ادامه نحوه ی تبدیل این شاخصه ها به فرم و تعمیمشان به طراحی فضای مسکونی به روش توصیفی- تحلیلی تشریح و در نهایت نتایج بصورت راهکارهایی برای طراحی ارائه شدند. مواردی همچون تعیین حریم و سلسله مراتب، ایجاد فضاهای مشترک بصورت انعطاف پذیر، محوطه ی طراحی شده و دارای عملکرد، توجه به نگهداری و تعمیرات و نورپردازی مناسب، فضایی امن را با مشارکت خود ساکنین بوجود می آورد.

کلیدواژه ها:

طراحی مسکن ، امنیت مسکونی ، روانشناسی محیطی