رویکردهای نوین مدیریت سرمایه انسانی در سازمانهای بهره ور

تغییرات شگرف در عرصه های مختلف کاری از دوران صنعتی تا عصر دانش جایگاه مدیریت منابع انسانی را با چالش های جدی مواجه نموده است. از طرفی طی دهه گذشته مبنای رقابت در اقتصاد ملی و جهانی از منابع مشهود مانند نفت، معدن و... به منابع غیر مشهود و خلق دارائیهای مبتنی بر داشتن مانند توانمندی در انجام تحقیقات، ثبت مالکیت معنوی، توسعه محصول و فرایند تغییر یافته است. استراتژی اساسی در ماندگاری و بقاء واحدهای منابع انسانی در سازمانها بستگی به درک صحیح، دانش و شناخت کاری و توان حرفه ای مدیر و کارکنان واحدهای منابع انسانی برای مواجهه با شرایط جدید دارد. سازمان ها برای انجام دادن کار نیازمندند تا به دانش یا وظیفه شغلی کارکنان تکیه نمایند. نگرش سنتی مدیریت پرسنلی صرفا به وظیفه شغلی کارکنان تکیه داشته و معمولا تاکید آن بر کارایی کارکنان بوده و برای سازمان های با ماهیت ثابت، یکنواخت و با تغییرات کم موثر میباشد . تاکید مدیریت منابع انسانی در عصر جدید بر دانش کارکنان می باشد، بابراین تغییر جهت از مدیریت منابع انسانی متکی بر شغل به مدیریت بر داشن کارکنان با این هدف که بدانند به چه دانشی نیاز دارند و آنرا بکار ببرند میباشد. تفاوت اساسی این دو نگرش به میزان اثر بخشی دانش کارکنان در فعالیت های محوری سازمان بستگی دارد (دارکر، 1999) بنابراین اثر بخشی هر یک از کارکنان به میزان دانش، مهارت، وظیفه شغلی، تخصص کاری و ... و ترکیب آنها درجهت خلق تکنولوژی جدید و حفظ مزیت رقابتی در سازمان بستگی دارد. ویژگی دیگر رویکرد جدید این است که سازمانها نیازمند این نمی باشند تا برای ایجاد قابلیت سازمانی صرفتا به دانش و مهارت کارکنان خود متکی باشند، بلکه می توانند با بهره گیری از منابع خارج از قلمرو سازمان به رقابت بپردازند . در این مقاله با رویکرد جدید استراتژی های مدیریتی بر سرمایه انسانی و راهکارهای عملی برای ارتقاء جایگاه واحدهای منابع انسانی در کشور ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

عصر دانش ، منابع انسانی ، دارائیهای غیر مشهود ، مزیت رقابتی