بررسی آزمایشگاهی اثر دما و کسرحجمی نانو ذرات بر ضریب هدایت حرارتی نانوسیال EG-ZnO

در این تحقیق تاثیر دما و کسرحجمی نانو ذرات بر روی ضریب هدایت حرارتی نانوسیال ZnO - EG به صورت تجربی مورد بررسی قرار گرفته است. سپس نتایج حاصل شده را با مقادیر به دست آمده از مدل های کلاسیک وپرکاربرد تخمیین ضریب هدایت حرارتی مخلوط ها مانند همیلتون کروسر، یو چوی و یو لین مورد مقایسه قرارگرفته است. نانوذرات اکسید روی ZnO پس از تهیه، در کسرهای حجمی3/5-1درصد درون سیال پایه اتیلن گلیکول تعلیق شده است. ضریب هدایت حرارتی نانوسیال در محدوده دمایی 55-25 درجه سلسیوس بصورت تجربی جهت بررسی اثر دما به دست آمده است. در تحقیق حاظر از روش سیم داغ گذار به منظور اندازهگیری ضریب هدایت حرارتی نانوسیال با استفاده از آنالیزر حرارتی KD2- Pro(decagon) استفاده می شود. نتایج نشان میدهد با افزایش دما، افزایش کسر حجمی ضریب هدایت حرارتی نانوسیال افزایش می یابد. همچنین اثر افزایش دما در کسرهای حجمی بالاتر مشهودتر است و افزایش ضریب هدایت حرارتی با افزایش دما و کسر حجمی رابطهای غیرخطی دارد. از مقایسه نتایج تجربی با مدلهای بکار گرفته شده جهت تخمین ضریب هدایت حرارتی نشان از اختلاف بسیار زیاد میان نتایج است و این اختلاف با افزایش کسرحجمی و افزایش دما بیشتر میشود و نشان می- دهد این مدلها اعتبار لازم را جهت پیش بینی رفتار حرارتی این نانوسیال ندارند.

کلیدواژه ها:

نانوسیال ، بررسی آزمایشگاهی ، ضریب هدایت حرارتی ، کسرحجمی ، دما