بررسی نقش اسماء الحسنی اسم (الحی) در معماری سنتی ایران

هدف مقاله تبیین استفاده از اسماء الحسنی اسم )الحی( در طراحی معماری است. این مقاله در نظر دارد به این سؤال پاسخ دهد که در بررسی بناهای سنتی ایران با استنباط از معانی اسماء الحسنی اسم الحی به چه نکاتی می توان اشاره نمود و با توجه به معانی اسماء الحسنی اسم الحی می توان چه کمکی به معمار و چه خدمتی به مصرف کنندگان بنا نماید؟ روش کار ابتدا واژه شناسی و بر پایه واژه شناسی، استخراج معانی عقلانی اسم ))الحی(( و بازبینی این معانی در نمونه های موردی است.از این رو استناد اصلی در تحقیق، نمونه های ساخته شده با استنباط از دریافت معانی)) الحی(( می باشد نتایج بیانگر آن است که در طراحی معماری با در نظر گرفتن اسماء الهی ما می توانیم بنایی همساز با اقلیم، عملکرد گرا، هم گام با طبیعت، استفاده از عناصر طبیعی در بنا، بنایی هوشمند و جاودان را داشته باشیم و به گفته قرآن کریم که انسان باقی و جاوید است اعمال و آثار انسان نیز باقی و مضبوط و جاوید است و انسان در جهان دیگر با اعمال و اخلاق و مکتبات خود در این دنیا زندگی می کند در طراحی معماری هم می توان با توجه به جاودان بودن به مواردی که موجب جاودانگی می شود اشاره نمود و مطابق با معانی اسماء الحسنی)اسم الحی( به طراحی پرداخت

کلیدواژه ها:

اسماء الحسنی ، اسم(الحی) ، طراحی معماری ، معماری سنتی