ابعاد پایداری درحیاط مرکزی خانه های سنتی اقلیم گرم و خشک ایران نمونه موردی: خانه های سنتی شیراز و کاشان

موضوع مطرح شده در عرصههای پژوهشی معاصر، توسعه ی پایدارمی باشد، آنچنانکه نیازهای کنونی را برآورده کند، بدون آنکه با قابلیت نسلهای آینده در تأمین نیازهای خود معامله نماید. در معماری نیز اینموضوع حائز اهمیت است. معماری بومی ایران بر اساس نیازها و شرایط ساکنان آن شکل گرفته است که با مباحث مطرح شده در توسعه پایدار و معماری پایدار هماهنگ بوده و مطابقت می نماید. این نوشتار در پیآن است که حیاط های مرکزی را به عنوان یک عنصر در معماری اقلیم گرم و خشک ایران از نظر هماهنگی با ابعاد توسعه پایدار مورد بررسی قرار دهد. به این منظور نمونه هایی از حیاط های مرکزی در مناطق گرم وخشک ایران در شهرهای شیراز و کاشان مورد بررسی قرار گرفته و تحلیل شده است. نتایج حاصل نشان دهنده نبوغ و خلاقیت معمار در خلق فضایی هماهنگ و هم ساز با محیط زیست، معیارهایاجتماعی و ارزشهای فرهنگی مالکان و کاربران بنا میباشد. از نگاه امروز ارزشهای معماری بومی با رویکردی به معماری پایدار شکل گرفته است که میتوان از تکنیک های آن در طراحی بناهای معاصر به منظورخلق معماری پایدار استفاده نمود

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، حیاط مرکزی ، اقلیم گرم و خشک ایران