بررسی تأثیر فرم پلان و نسبت مساحت پنجره جنوبی به مساحت کف در کاهش بار گرمایشی فضاهای زمستان نشین خانه های سنتی شهر یزد

طراحی اصولی ساختمان ها با توجه به شرایط اقلیمی و استفاده صحیح از انرژی خورشیدی می تواند نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی داشته باشد .یکی از راهکارهای طراحی همساز با اقلیم ،یافتنکشیدگی مناسب ساختمان ها ، نسبت طول به عرض آن ها و نیز نسبت سطح پنجرهء جنوبی به مساحت کف فضا می باشد که سبب کاهش مصرف انرژی و گامی در جهت تأمین آسایش حرارتی ساکنان است.مناطق وسیعی از کشور ایران دارای اقلیم گرم و خشک هستند که این امر بر اهمیت مطالعه ساختمان های آن می افزاید .این تحقیق با استفاده از بارهای گرمایشی سرمایشی سعی بر تعیین نسبت مناسب –پلان های مستطیلی و سطوح نورگذر در این اقلیم دارد و با استفاده از نرم افزار انرژی پلاس ،به محاسبهء بارهای گرمایشی و سرمایشی در یک زون حرارتی مسکونی سنتی در شهر یزد می پردازد .دراین راستا ،هفت فرم پلان با درصد سطوح نورگذر متفاوت فرض و پس از مدل سازی ،میزان انرژی گرمایشی سرمایشی زون انتخابی محاسبه و تحلیل شده است .درنتیجه نسبت بهینه پلان ها و سطوح - شیشه ای با در نظر گرفتن جنس مصالح ساختمانی معرفی شده اند

کلیدواژه ها:

طراحی اقلیمی ، بار گرمایشی سرمایشی ، اقلیم گرم و خشک ایران ، نرم افزار انرژی پلاس