بررسی ابعاد، رویکردها و مفاهیم تاب آوری در جوامع شهری با تأکید بر سوانح طبیعی

علی رغم گذشت بیش از سه دهه از انجام تحقیقات اولیه در مورد تابآوری شهرها، هنوز این مفهوم فاقد یک درک فراگیر وعملیاتی درحوزههای مختلف علمی و از جمله مدیریت سوانح است. بسیاری از تناقضات موجود بر سر معنای تابآوری شهریاز تمایلات شناختی، روشهای متدولوژیک و تفاوت های مفهومی بنیادی موجود و همچنین دیدگاههایی که بر تحقیق در سیستمهای اکولوژیکی، اجتماعی یا ترکیبی از هر دو تمرکز می کنند، ناشی می شود. زمانی یک شهر به طور کامل تاب آور محسوب خواهد شد که تمامی شاخص ها، مؤلفه ها و ابعاد تاب آوری در آن شهر در وضعیت بهتر و در حالت رشد و ارتقا قرارگیرند و چه بسا که ارتقای ناموزون ابعاد مختلف در مسیر تاب آوری شهری خیلی به تاب آور شدن کلیت یک شهر و مردمان آن منجر نخواهد شد. پیشرو بودن بعد اجتماعی - اقتصادی به عنوان بعدی که بیشترین ارتباط را با مردم و شهروندان دارد، در تاب آور بودن شهرها بسیار حائز اهمیت است. هدف این پژوهش به بررسی ابعاد اجتماعی و اقتصادی، رویکردها و مفاهیمشهر تاب آور بعنوان یکی از رویکردهای نوین در زمینه کاهش آسیب پذیری و ارتقاء مدیریت بحران، می پردازد. این تحقیق یک مطالعه مروری است که از منابع کتابخانه ای و اسنادی مختلف جمع آوری و مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

ابعاد ، رویکرد ، تاب آوری ، سوانح ، جوامع شهری