تأثیر لالایی و قصه گویی بر یادگیری

آموزش و یادگیری فرآیندی است،که همیشه در زندگی آدمی جریان دارد و محدود به دوران خاصی از زندگی نمیشود. امروزه شاهد پیشرفت روزافزون زندگی و ورود رسانههای جدید در حیطه آموزش میباشیم اما هیچ کدام از آنها توان رقابت با اولینشیوه آموزش یعنی لالایی و قصه گویی را ندارند. لالایی و قصه گویی هنری ارزشمند است که نه تنها رابطه عاطفی میان مادر و کودک را استحکام میبخشد بلکه در تقویت اعتماد به نفس، یادگیری زبان، افزایش رشد شناختی و مهارتهای حرکتی مؤثر است. لالایی نه تنها بر یادگیری نوزاد تأثیر دارد بلکه بر یادگیری جنین نیز اثر گذار میباشد بهتر است لالایی خواندن همزمان با تشکیل نورونها در مغز جنین خوانده شود یعنی هنگامی که جنین در سن بیست هفتگی میباشد کلام آهنگین، تواناییهوش کلامی را در نوزاد تقویت کرده و نیمکره چپ مغز را برای تکلم سریعتر آماده میسازد. با خواندن قصه و بازنگری آننیروی تکلم و بیان کودک رشد میکند وبر دایره لغات و اطلاعاتش افزوده میشود، کودک با خواندن و یا گوش سپردن به قصه بر توجه و دقتش بر پیرامون خود میافزاید و درباره هر موضوع و پدیدهای فکر میکند. قصه منجر به رشد عاطفی تربیت نیروی تخیل، تقویت اعتماد به نفس کودک میشود، خداوند در قرآن مجید میفرماید: این قرآن مجید را به عربی فرستادیم باشد کهشما به تعلیمات او عقل و هوش یابید، ما بهترین حکایات را به وحی قرآن به تو می گوییم، هر چند پیش از این وحی از آن آگاه نبودی. و این آیه خود محکمترین سند بر تأثیر قصه بر یادگیری میباشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، لالایی ، قصه گویی