طراحی موزه با استفاده از اصول معماری حسی

امروزه موزه ها مراکزی پویا و تاثیر گذار در سطح منطقه ای، ملی و جهانی بوده و نقش اساسی در هویت سازی شهری، فردی،قومی و ملی دارند، همچنان که شهروندان نیز در سرنوشت و چگونگی هویت موزه ها نقش دارند و همواره بر اهمیت موزه ها بهعنوان ثروت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی توسط مسئولین فرهنگی و اقتصادی برای رونق صنعت گردشگری تاکید می کنند، موزه ها آموزش عملی را مد نظر دارند و این آموزش به روش های گوناگون و با توجه به سطح دانش و سن بازدیدکنندگان ارائه می دهند و تلاش موزه داران همواره ارائه روش های بهتر یادگیری است. در معماری، تعادلی موزون بین ساختمان و محیططبیعی آشکار است و همانند یکی از موجودات با آن همنفسی و همدلی صورت گرفته است.در سالیان اخیر با گذر از عصر اطلاعات به عصر مفهومی، شاهد تغییر نگرش مردم، به عنوان مهم ترین موضوع طراحی معماری،کیفیت درکنار کمیت و معناگرایی در کنار تمام مزیت های کمی گرای پیشین می باشیم. این نگرش در طراحی معماری را طراحی حسی نام نهادیم.این معماری بی زمان و بی مکان است و در تمام اعصار این مهم در طراحی ها لحاظ می شده اما نام های گوناگونی را به خود می گرفته است. . این نوشته رویکردی کیفی دارد و در چارچوب نظریه برخاسته از داده ها تبیین شده است. روش جمع آوری اطلاعات آن از طرق میدانی)به شیوه مصاحبه شفاهی( و اسنادی )به شیوه مطالعات کتابخانه ای( بوده است. از دستاورد هایاین پژوهش معرفی رویکرد طراحی حسی در معماری و طراحی موزه، با ارایه راهکارهای مفهومی و کاربردی و روش طراحی مناسب برای موزه ها می باشد .

کلیدواژه ها:

موزه ، معماری حسی ، تکنولوژی و طراحی حسی ، ضمیر ناخودآگاه