ساختار گرایی

هر واژه در زبان یک نشانه است و زبان به منزله نظامی از نشانه ها عمل می کند. سوسور در تحلیل زبان شناختی خود ، برای نشانه دو مولفه قائل بود: یک مولفه صوتی که آن را دال signifier می نامید و یک مولفه ذهنی و مفهومی که مدلول می خواندش : مدلول یک چیز نیست ، بلکه مفهومی از یک چیز است. مفهومی که وقتی دال را بر زبان می آوریم به ذهن مان خطور می کند. بنابراین دال جنبه مادی زبان را شکل می دهد. هر صورت معناداری در گفتن و هر علامت معناداری در نوشت K دال است. او بین زبان و سخن تمایز تأمل شد ) سوسور( زبان به نظام یا ساختار یک زبان گفته می شود. بهمجموعه قواعد زبان شناختی ای که افراد برای برقراری ارتباط باید از آنها تبعیت کنند، زبان می گوییم. استفاده ای که افراد عملاً در زندگی از این نظام می کنند، سخن اطلاق می شود. همین تمایز را جامعهشناسان ساختارگرا میان ساختار ) stritire ( و رویداد ) event ( قائل هستند. به عبارت دیگر یعنی آنان نظام های انتزاعی قواعد را از رویدادهای منفرد عینی ای تفکیک کرده اند که در آن نظام ها رخ می دهدتمایز دوم سوسور مطرح کرد، محور های یک زمانهsynchronic و درزمانی diaehronicaxes است. در لحظه مشخص یکفرمانی است. سوسور طرفدار مطالعه * بود. به طور کلی ساختارگرایی یک زمانه است.

کلیدواژه ها:

ساختار ، نظم ، دیدگاه ، سوسور ، پارسونز