سنگ نگاره های اشکانی خوزستان در دو موزه شوش و ایران باستان

هنر پیکرتراشی بر سنگ در ایران باستان با قدمتی کهن همواره مورد توجه حاکمان و شاهان برای ابراز قدرت شد و یادمانی بود که نسل های بعدی با نگریستن به آنها رویدادهای گذشته را به مانند صفحات تجسمی بدونراوی بازگو می نمود. به همین منظور اشکانیان نیز برای اینکه ردپایی از خود به نمایش بگذارند به نقشینه های سنگی به صورت پراکنده روی آوردند. نگارنده در این مقاله سعی نموده تا شماری از سنگ نگاره های پارتیاندر استان خوزستان را با رجوع به یادداشت های محققین و دیدار از موزه های داخل کشور را بررسی و به توصیف آنها بپردازد. بنابراین نقطه آغازین مطلب با براندازی سلوکیان و اینکه تقریباً اواسط فرمانرواییسلوکیان، جنبش هایی در نواحی شمال و شمال شرقی توسط قوم پرنی آغاز گردید که اندک اندک به نواحی مرکزی رسیده و با پیروزی بر سلوکیان از همان ابتدا پس از قوت گرفتن هنرهایی با فرهنگ و تمدن خویش رابا ورود به هر منطقه آثاری فراخور اقوام ساکن و با سلیقه بومی آمیخته با هنر یونانی پدید آوردند. از میان صنایع، اشکانیان هنر پیکرتراشی بر سنگ را که در مقطع سلوکیان فراموش شده بود همچون هخامنشیان دوباره احیا نمودند. اکثر این سنگ نگاره ها در مناطق جنوبی از جمله بردنشانده و سایر نواحی خوزستان پدید آمده که در این کشفیات تعدادی سنگ نگاره و سر ستون های منقوش و به همراه ستونی پیدا شد.

کلیدواژه ها:

قوم پرنی ، بردنشانده ، سنگ نگاره ، سرستون های منقوش