نمادشناسی کهن الگوی آنیما در نگاره هایی از شاهنامه ی شاه تهماسب

نماد نام یا نمایه ای است که افزون بر معنای قراردادی اش دارای معانی متناقضی باشد. برخی از نمادها از تجربیات شخصی فرد ناشی می شوند اما برخی دیگر در بین تمام انسان ها در تمام دوران مشترک اند .از نظر یونگ این مفاهیم مشترک بین انسان ها زاده ی ناخودآگاه جمعی بشر است و کهن الگو نامیده می شود. آنیما یا مادینه روان از جمله ی این کهن الگوهاست. در بسیاری موارد یک انگاره یا نمایه ازناخودآگاه به خودآگاه راه می یابد و هنرمند یا فیلسوف آنچه به خودآگاهش راه یافته را در قالب یک اثر هنری یا فلسفی ارایه می کند. در هنگام تحلیل چنین اثری است که آگاهی از کهن الگوها و ناخودآگاهجمعی مورد نظر یونگ به کار می آید. نگارنده با تکیه بر چنین دیدگاهی کهن الگوی نمادین شد ه ی آنیما را در دو نگاره ازشاهنامه ی شاه تهماسب بررسی کرده است . هیر چند نمادهای موجود در اثرنگارگران این شاهنامه تا حدودی متأثر از نوشتار شاعر است اما نگارگر به عنوان هنرمندی مستقل، ردی از نمادهای مورد نظر خود را در اثر به جا گذاشته است. هردو هنرمند نقشی مبتت برای عنصر زنانه ی روان قائل بوده اند و کمال قهرمان اسطوره را منوط به اتحاد با این بخش روان دانسته اند