واکاوی مدلهای پیشبینی پذیرش تکنولوژی نوین در مدیریت شهر مبتنی بر نظریه شهر هوشمند، ارایه مدل اصلاح شده با تاکید بر شهرهای ایران

به روزرسانی سیستمهای اداری سازمانها همگام با پیشرفت تکنولوژیهای نوین، یکی از اصول مدیریت موفق به شمار میرود. این در حالی است که مدیریت سازمانهای شهری به دلیل برخورداری از ابعادمتنوع اقتصادی، زیستمحیطی، اجتماعی، کالبدی و جمعیتی بسیار پیچیدهتر بوده و لزوم بهرهمندی هر چه کارآمدتر از تکنولوژیهای نوین را اجتنابناپذیر میسازد. از اینرو محققان بسیاری به دنبالبکارگیری تکنولوژیهای نوین برای حل مسائل پیچیده شهری، مدلهای مختلفی ارائه کردهاند.نویسندگان در پژوهشی به واکاوی این مدلها پرداخته و به این نتیجه رسیدهاند که بکارگیری یک مدل در کشورهای مختلف نتایج یکسانی نداشته است. بنابراین برای به دست آوردن مدل اصلاحی پذیرش تکنولوژیهای نوین توسط کاربران شهری در کشور ایران، مقایسهای تطبیقی انجام دادهاند. در نتیجه اینمقایسه به مدلی اصلاح شده دست یافتند. لذا در گام بعدی در پژوهش پیشرو به منظور رفع نواقصموجود در مدلهای واکاوی شده پیشین، به آزمون مدل پیشبینی پذیرش تکنولوژی نوین توسط کاربران شهری میپردازند. بدینمنظور دادههای گردآوری شده از طریق توزیع 321 پرسشنامه در شهر بجنورد با کمک مؤلفههای مستخرج از پژوهش پیشین و استفاده از روش تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی وتحلیل قرار گرفتهاند. نتایج نشان میدهد از سیزده مؤلفه مورد بررسی در تحلیل عاملی تأییدی مؤلفههای قابلیت بهرهبرداری، سازگاری، کارآمدکردن فرد و تسهیل در انجام امور در فرآیند پذیرش موفق تکنولوژی نوین در کشورهای در حال توسعه تأثیرگذار شناخته شدند. حاصل آزمون مدل اصلاح شده پیشنهادی نشان از تعمیمپذیری مدل در کل کشور را داشته و توانسته به راهحلی کلنگر برای افزایش پذیرش تکنولوژی نوین توسط کاربران شهری دست یابد.

کلیدواژه ها:

مؤلفه ، پذیرش تکنولوژی ، تکنولوژیهای نوین ، مدل اصلاح شده پیشنهادی ، کاربران شهری