اجتماع پذیری و جایگاه آن در طراحی فضاهای عمومی شهری (نمونه موردی: موزه فرش ایران)

هدف اصلی در این نوشتار بررسی و شناخت مسئله ی اجتماع پذیری و بررسی ابعاد این مهم در طراحی فضاهای عمومی شهری (موزه) استفاده از راهکارها و پژوهش های متخصصین رشته علوم اجتماعی، جامع شناسی شهری، شهرسازی و نقش معماری در جامعه پذیری و تعامل اجتماعی اشخاص است. اهمیت این موضوع به این دلیل است که تعاملات اجتماعی در فضاهای عمومی حائز اهمیت شمرده می شود و موزه ها به عنوان فضایی عمومی شهری نقش مهمی در نهادینه کردن جامعه پذیری شهروندان به عنوان کاربران بنا دارند. در روش تحقیق با بهره گیری از شیوه تحقیقات کتابخانه ای و مطالعات میدانی به گردآوری و تجزیه و تحلیل اطلاعات پرداخته شده است. از آنجا که مبحث اجتماع پذیری در ذیل مبحث جامعه پذیری می گنجد لذا ابتدا مبحث جامعه پذیری مورد بررسی قرار گرفته و سپس اجتماعی شدن، مراتب تعامل اجتماعی، فاکتورها و رهاوردهای اجتماع پذیری شرح داده شده است. همچنین موزه ی فرش ایران به عنوان نمونه موردی به لحاظ دارا بودن فاکتورهای اجتماع پذیری و تأثیر آنها در مراتب تعامل اجتماعی مورد بررسی قرار داده شده است.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، تعامل اجتماعی ، فضای عمومی معماری ، فاکتورهای اجتماع پذیری ، موزه فرش ایران