بازشناسی راهکارهای محیطی- اقلیمی معماری سنتی همسو با معماری پایدار در مسکن مناطق سردسیر

معماری سنتی ایران دارای پشتوانه قوی و پربار از جنبه های گوناگون پایداری، هنر و فرهنگ ایرانی است که می تواند در خدمت طراحی امروز قرار گیرد. از مسائل مهم معماری پایدار توجه به موضوعات متفاوتی همچون اکولوژیک، ارزانی، در دسترس بودن و یا یکی از نمودهای معماری پایدار نامید. در ساختمان های سنتی همیشه استفاده از انرژی های ارزان و در دسترس مانند آفتاب، باد و نور مد نظر بوده است. به همین دلیل ساختمانها در مناطق مختلف دارای پلان و قرارگیری متفاوتی جهت حداکثر استفاده از انرژی های یاد شده می باشد. امروزه معماری و ساختمان ها قسمت اعظم و قابل توجهی از محیط زیست را شامل می شوند و با پیشرفت تکنولوژی از راه های مختلف، با وجود مزایای فراوان در طراحی ها، باید در مقابل مخاطرات آن بخصوص در زمینه پایداری محیط زیست هوشیار بود. در این مقاله سعی شده است با مطالعه راهکار های معماری سنتی مسکن در مناطق سردسیر از نظر پایداری و توجه به نکات مثبت و قابل تطبیق شیوه ی زندگی امروزی در طراحی محیط مسکونی، فرصتی فراهم شود که با تطبیق و ترکیب راهکارهای مذکور با شرایط کنونی، گام هایی در جهت توسعه پایدار برداشته شود. روش مطالعه تحلیلی- توصیفی و اسنادی و با رجوع به مستندات و پژوهشهای تأثیر گذار در این زمینه می باشد که ابعاد مناسب مسکن سنتی مناطق سردسیر را مطرح نموده و با طرح این ابعاد، مسیر حرکت به سمت پایداری را هموار سازد. بر اساس نتایج این تحقیق دستیابی به فضاهای مطلوب و کارا با هدفی والا در معماری مسکن از طریق رعایت معیارهای پاسخدهی فضا مانند چیوند با طبیعت و در عین حال بهره گیری از فناوری های نوین امکانپذیر است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، معماری سنتی ، خانه ، مناطق سردسیر ، عوامل محیطی