بررسی ارتباط حواس انسانی با شناساننده های معماری

این مقاله سعی دارد که با استفاده از یک مدل، ارتباط وجوه شناساننده یک معماری را با حواس انسانی بررسی نماید. در این پژوهش ابتدا تعریف فراگیری از مفهوم شناسانندگی و شناساننده های معماری ارائه شده است. سپس ابعاد مختلف تعاریف شناساننده معماری در چارچوب این تعریف تبیین می گردد تا بر اساس این تعریف معین، بتوان عوامل شناساننده معماری را مشخص و دسته بندی کرد. نوشته حاضر در سه بخش اصلی ارائه شده است: نخست روش شناسی مواجهه با موضوع شناساننده معماری مورد بحث قرار گرفته که در آن با استفاده از ماشینهای فکری گدس تمام روش های ممکن برای مطالعه شناساننده معماری در چهار دسته قرار داده شده است، سپس مفاهیم مختلفی که از تعریف شناساننده به عنوانتوقع یا انتظار ذهنی و عینیت در مباحث نظری معماری به کار رفته بررسی شده است. معرفی شخصیت فردی یا گروهی به واسطه معماری، ابزار هویت اجتماعی- فرهنگی به واسطه کالبد. خودیابی انسان به واسطه ساخت محیط و بالاخره ارائه شناساننده هایی که از خود معماری به صورت مطلق انتظار می رود. چهارگونه مورد نظر را تشکیل می دهد. بخش اصلی مقاله به مدلسازی مفهوم شناساننده مطلق معماری بر اساس حواس انسان اختصاص دارد. پژوهش حاضر برای ساماندهی عوامل تشکیل دهنده نوع فوق از شناساننده معماری منجر به یک مدل سه محوری شده است که محورهای آنرا ادراک تجربه (جسمانی، روانی و روحانی)، محیط تجربه (طبیعی و مصنوعی) و زمان تجربه (آنی، طول عمرف نسل های متوالی و ازلی) تشکیل می دهد که مجموعاض 32 گونه از عوامل شناساننده رامعرفی می کند که در نظام معین با هم ارتباط دارند. با این ترتیب هر موضوع مرتبط با شناساننده مطلق معماری جایگاه خاص خود را در این مدل می باید. دانشکده طراحی خودرو به عنوان مثال عینی از مدل مزبور در معرفی بخشی از عوامل شناساننده برای کاربران، ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

شناساننده معماری ، حواس انسانی ، محیط کالبدی ، عوامل شناساننده