توسعه ی سیستم گلخانه در معماری پایدار روستای اقلیم سرد و خشک (نمونه ی مطالعاتی روستای اندرگان)

هدف از مقاله حاضر تبیین ضرورت دستیابی به توسعه ی کالبدی پایدار روستایی از طریق استفاده و طراحی الگوهای ساختاری معماری پایدار به خصوص سیستم گلخانه ای است که نقش بسزایی در کاهش مصرف بی رویه ی انرژی در ساختمان ها و بناهای معماری دارد. سیستم گلخانه ی خورشیدی دارای عملکردهای مختلفی می باشد که قادر می باشد گرمایش طبیعی ساختمان را به طور قابل ملاحظه ای افزایش دهد. این در حالی است که برداشت اغلب طراحان و برنامه ریزان در منطقه از توسعهی مفهوم کلاسیک آن است و در واقع به شرایط و خصوصیات محلی، بومی و بخصوص اقلیمی توجه چندانی نمی شود. و این امر موجب ناپایداری زیست محیطی در منطقه مورد مطالعه گردیده است. پرداختن به این الگوها، نحوه ی مقرون به صرفه بودن، عدم اتلاف انرژی و توسعه ی پایدار روستایی را تعریف و مشخص می کند. نمونه موردی مورد بررسی این مقاله، روستاهای اطراف شهرستان ورزقان می باشد که در زلزله اخیر ویران گردیده اند. در تدوین چارچوب توسعه ی این روستاها اگر نمودهای پایداری، بخصوص طراحی سیستم گلخانه ای اعمال گردد. به عنوان نمونه های مطلوب بومی سازی و سکونتگاه روستایی با اصول و ارزش های معماری پایدار مطرح خواهد گردید.

کلیدواژه ها:

سیستم گلخانه ای ، توسعه کالبدی روستا ، انرژی ، روستاهای اقلیم سرد و خشک