راهکارهای کاهش مصرف انرژی سرمایشی در مجتمع های مسکونی باالگو پذیری از معماری بومی (بررسی میدانی مجتمع نیکان در اقلیم معتدل و مرطوب قائمشهر)

صرفه جویی در مصرف انرژی های فسیلی و استفاده از منابع پاک انرژی موجب کاهش هزینه های بهره برداری ساختمان، حفظ محیط زیست و سلامت مردم می شود. علم همسازی با اقلیم به شیوه ای از معماری اطلاق می شود که در آن سعی می شود بخش اعظم انرژی گرمایشی و سرمایشی مورد نیاز ساختمان از محیط طبیعی اطراف آن تأمین شود. هدف از این نوشتار بررسی امکان ایجاد آسایش حرارتی و صرفه جویی در مصرف انرژی سرمایشی در خانه های معاصر شهرستان قائمشهر با بهره گیری از استراتژی های سرمایشی بومی و غیرفعال در ایام گرم سال می باشد. در این راستا، با تکیه بر داده های ایستگاه هواشناسی منطقه و داده های آب و هوایی برداشت شده در 3 واحد از مجموعه مسکونی نوساز در شهرستان قائمشهر در اوج گرمای تابستان در روزهای 21 و 22 مردادماه سال 1393 توسط دستگاه های ثابت و سیار Datalogger,WBGT,Hotwire که قادر به برداشت آمار دما، رطوبت نسبی و باد، در دوره های زمانی تعیین شده هستند. به تحلیل آسایش حرارتی فضاهای داخلی این مجتمع مسکونی به کمک انتقال داده ها بر روی نمودار سایکرو متریک پرداخته شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بر خلاف تصور عمومی که گمان می رود بدلیل بالا بودن مقدار رطوبت نسبی نتوان از روش های سرمایشی غیرفعال در شهر قائمشهر در طول سال استفاده کرد. در بیشتر ساعات از روزهای گرم سال این امکان وجود دارد تا با بهره گیری از استراتژی های سرمایشی مورد استفاده در ساختمان های بومی مناطق معتدل و مرطوب مانند سایه اندازی و تهویه طبیعی، ضمن تأمین آسایش حرارتی ساکنین ساختمان های معاصر، در مصرف انرژی سرمایشی نیز صرفه جویی نمود. در نهایت نیز پیشنهاد راهکارهای معماری، با کمک مطالعه این داده ها و اصول طراحی به کار رفته در معماری بومی منطقه، محصول این مقاله است.

کلیدواژه ها:

مسکن ، معماری بومی ، اقلیم معتدل و مرطوب ، شرایط آسایش ، استراتژی های غیر فعال