زمینه گرایی قطعه گم شده معماری معاصر

زمینه گرایی یکی از دیدگاه های رایج در شهرسازی است که زمینه را به مثابه رویداد تاریخی می پندارد. زمینه گرایی در ابتدا تنها کالبدی را شامل می شد اما با گذشت زمان و ظهور دیگر رویکردهای تفکر پست مدرن ابعاد انسانی و اجتماعی- فرهنگی نیز به آن افزوده شد. عدم ارتباط بین اغلب ساختمان های امروزه به زمینه های محیطی که منجر به بروز مسائلی همچون اغتشاش و ناهماهنگی، بحران هویت، ناخوانایی و عدم مطلوبیت شده است اهمیت این مفهوم را می رساند. در این تحقیق پس از تعریف مسئله و واژه شناسی به مرور روند پیدایش این مفهوم در قالب سه زمینه کالبدی، تاریخی و اجتماعی- فرهنگی در معماری معاصر پرداخته شده است و در نهایت 5 حکم برای خلق یک معماری زمینه گرا مطرح گردیده است. این پژوهش که با مطالعه کیفی و روش تحقیق توصیفی صورت پذیرفته و ابزار گردآوری داده ها مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب، اسناد و مدارک می باشد. با هدف تبیین اهمیت و ابعاد زمینه گرایی در معماری می باشد.

کلیدواژه ها:

زمینه گرایی ، معماری ، تاریخ ، فرهنگ ، کالبد