کیفیت بصری سیمیا شهر از دریچه نماهای ساختمانی در ایران

در این پژوهش برآنیم تا با هدف آسیب شناسی موضوعی نماهای ساختمانی و شناخت مقوله ای به نام هویت در نما و پیوستگی آنها با یکدیگر، نمای ساختمانها را به عنوان یکی از عناصری که در ارتقای کیفیت فضای شهر و القای آرامش به شهروندان تأثیر زیادی دارد معرفی کنیم. این پژوهش با رویکردی تحلیلی بحث نماسازی در ساختمان را به عنوان یک بحث هویتی و فرهنگی مطرح می کند که در سال های اخیر با تقلیدهای کورکورانه از سبک های معماری، استفاده بی رویه و نابه جا از مصالح، منجر به آشفتگی در نمای شهری گشته است. در فضای شهر دو مفهوم وجود دارد. یکی منظر شهری که به شکل فیزیکی دیده می شود و دیگری سیمای شهری که به معنی تأثیر فضای شهر بر روان آدم هاست. تأثیری که مستقیماً از نماهای ساختمانی گرفته می شود. بنابراین با تحلیل بسترهای نماسازی حال حاضر، جنبه های زیباشناختی (مانند رنگ، فرم و المان ها و ...) ضوابط و روش های نظارت و مداخله مدیریت شهری در طراحی و نگهداری نماهای ساختمانی، لزوم پیوستگی میان هر سه موضوع جستجو شده است. نتیجه این پژوهش ایجاد و تقویت پیوند میان سه مقوله مطرح شده و تعامل بین اندیشه های طراحی شهری، معماری، معماری منظر، شهرسازی، روانشناسی محیط و ادراک مردم در رابطه با نگرش صحیح به نمای ساختمان است که نهایتاً ارتقاء کیفیت محیط و بهبود سیما و منظر شهر (در سطوح محلی تا شهری و ساختمان های خاص) را موجب می شود.

کلیدواژه ها:

نماهای ساختمانی ، ضوابط طراحی ، سیمای شهر ، هویت ساختمان ، جنبه های زیباشناختی