معماری ارگانیک یا طبیعت در معماری از مبانی نظری تا سیر اندیشه

یکی از مباحث مهم نظری معماری، توجه به سیر اندیشه و روند شکل گیری سبک های معماری می باشد. در این میان توجه به معماری ارگانیک از آن جهت که این سبک در حقیقت تلاشی است برای هم آوایی و همسویی با طبیعت از طریق افزایش کارایی و بهینه سازی در مصرف مصالح، انرژی و گسترش فشا در واقع معماری ارگانیک در جست و جوی راهی است برای به حداقل رساندن اثرات منفی ساختمان ها بر محیط زیست و احترام به طبیعت. بینش معماری ارگانیک ریشه در فلسفه رمانتیک دارد. رمانتیک از زبان فرانسه گرفته شده که یک پدیده فرهنگی است و در ادامه ی سنت کلاسیک آمده، در مقابل هنر و ادبیات کلاسیک پدید آمد. رمانتیسم یک جنبش فلسفی، هنری، ادبی در اواخر قرن 18 و 19 در مقابل خردگرایی عقل مدرن بود، فلذا می توان بیان نمود که عقاید رمانتیک های اروپا و امریکا و نظرات آنها در مورد طبیعت زیربنای فکری معماری ارگانیک را تشکیل می دهد. صفت ارگانیک را اول بار استاد رایت، یعنی لوئیس سالیوان، در مورد معماری بکار برده است و فرانک لویدرایت معماری خود را با آن توصیف کرده. لوئیس سالیوان در کتاب- گپ های کودکستانی- این واژه را توضیح داده است. به اعتقاد فرنس «بر اساس نظریه ارگانیک همه فرم های طبیعی پویا هستند». اگر یک کار هنری بخواهد بیان کننده باشد باید به صورت ارگانیک ساخته شود. سالیوان نیز اعتقاد زیاد به فرم های طبیعی و سبک ارگانیک داشت. او برای اولین بار فرم تابع عملکرد را بیان نمود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، نمایش ماهیت مصالح ، رمانتیک