معماری پایدار در ابعاد اکولوژی

معماری پایدار پدیده ای نوین است که دستاورد رابطه منظم و دوجانبه انسان وطبیعت در صدد یک توسعه پایدار می باشد و در واقع نوعی دخل و تصرف در محیط با هدف سلامتی زیست محیطی بوده و در تلاش است تا راه حل هایی را ابداع نماید که با اهداف محیطی، اجتماعی و اقتصادی در یک نگاه کل نگر و درهم آمیخته، به تعادلی دست یابد که بتواند در طول زمان تداوم داشته و کیفیت برتری را برای زندگی نسل کنونی و میراث مناسبی را جهت آیندگان فراهم سازد. در اغلب نگرش های معماری پایدار این گونه به نظر می رسد که مدیریت بهره برداری از طبیعت به گونه ای باشد که نابود نشود و همچنان برای انسان قابل استفاده باشد. اما در واقع توانایی پایدار بودن مربوط به یک شیوه برای به دست آوردن یا مصرف یک منبع است که آن منبع تهی نشود و به طور کامل معیوب نگردد. معماری پایدار ریشه های اکولوژیکی و اقتصادی دارد ولی با جستجو درباره مشکلات پیش روی انسان در این زمینه، نقش طبیعت هرچه بیشتر آشکار می شود. این مقاله در تلاش است تا با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از مطالعات کتابخانه ای رویکردی جامع به معماری پایدار در ابعاد اکولوژیکی داشته و با بررسی کردن این موضوع نواقص آن را دریافته و در پی ارائه راه کارهایی در خصوص دستیابی به فرایندی پایدار باشد تا با تبیین آن، زمینه تحقق این باور را ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، اکولوژی ، انرژی های پایدار ، طبیعت