مصالح هوشمند و نقش کاربردی آن در معماری ساختمان های هوشمند

ساختمان ها و زندگی در آنها در طول دو دهه گذشته بسیار تغییر کرده است؛ در واقع می توان گفت که به جز تعداد کمی از استثناهای موجود، ساختمان های کنونی از آن زیستگاه ها نیستند که به حال حاضر تعلق داشته باشند. با توسعه در زمینه مصالح، فرآورده ها و روش های ساخت ابداعی، حرکت به سوی ساختمان هایی با کارآیی بالاتر و صرفه اقتصادی بهتر و سازگار با محیط زیست امری ضروری می نماید. مادرحال حاضر در آستانه نسل بعدی ساختمان ها هستیم؛ ساختمان هایی که با درجات متعددی از تکنولوژی های جدید که کاملاً رفتار اکولوژیکی و طبیعت گرا دارند و قادرند با بهره گیری هوشمندانه از مصالح سازگار با محیط زیست و عملکرد مناسب در برابر تغییرات مستقیم و غیر مستقیم پیرامون خود واکنش نشان داده و تطبیق پذیر باشند. اگر به طور خلاصه به مرور تاریخ معماری قرن گذشته در زمینه آینده نگری بپردازیم، خواهیم دید که این آینده عموماً به وسیله مصالح و تکنولوژی هایی که در آن دوران ساخته خواهد شد، تعریف می شوند. در قرن پیش رو استفاده از مصالح با توجه به رفتارها و خصوصیات پایه ای آنها انتخاب می شود نه به دلیل عملکرد و چگونگی اجرای آنها. چنانچه امروزه معماران با دید آینده نگری به معماری و سیستم های ساخت نگریسته اند؛ کما اینکه به کارگیری این مصالح با توجه به پتانسیل هایی که دارند در بسیاری از کشورها از حد تحقیق و پژوهش فراتر رفته و استفاده از مصالح هوشمند در ساختمان ها عملی گشته است. فلذا شناخت و پی بردن به مشخصه های مصالح هوشمند و کاربرد آنها در معماری مدرن امروزی امری اجتناب ناپذیر می نماید. لذا در این مقاله، به بررسی – شناخت و معرفی مصالح هوشمند پرداخته و نحوه صحیح به کارگیری تکنولوژی آنها در پروژه های ساختمانی و اجرایی حال حاضر مورد بررسی قرار می گیرد. امید است با شناخت مصالح فوق و به کارگیری دانش ساخت آن، به زودی شاهد توسعه و گسترش تکنولوژی ها و فن آوری های مصالح هوشمند که مهمترین مزیت آنها بهینه سازی، صرفه جویی و مدیریت هوشمند انرژی در جهت کاهش اتلاف انرژی در ساختمان ها می باشد، در کشورمان باشیم.

کلیدواژه ها:

مصالح هوشمند ، مصالح هوشمند و معماری ، خودترمیمی ، انعطاف پذیری