اثر بخشی درمان مبتنی برآموزش خود تنظیمی هیجانی بر افسردگی نوجوانان مبتلا به دیابت نوع 1 شهرستان نجف آباد

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی برآموزش خود تنظیمی هیجانی بر افسردگی نوجوانان دختر مبتلا به دیابت نوع1 انجام گردید. روش: روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بود که از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد.جامعه آماری این پژوهش را نوجوانان دختر مبتلا به دیابت نوع 1 در شهرستان نجف آباد تشکیل دادند که در دامنه سنی بین 12 تا 18 سال قرار داشتند. از میان آنان افراد نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. بدین صورت که 30 نفر از نوجوانان دختر دیابتی نوع 1 که به انجمن خیریه دیابت جنان شهرستان مراجعه کردند، انتخاب و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند که تعداد هر گروه 15 نفر بود. ابزار سنجش پرسشنامه افسردگی بک بود. یافته ها: نتایج نشان دادند که آموزش خودتنظیمی هیجانی می تواند در کاهش علایم افسردگی نوجوانان دختر مبتلا به دیابت نوع 1 موثر باشد .(p<0/01) نتایج: بنابر نتایج مطالعه حاضر وبا توجه به این که بیماران مبتلا به دیابت نوع 1 بیشتر در معرض هیجانات منفی قرار دارند، بنابراین آموزش خودتنظیمی هیجانی به این افرادمی تواند میزان مدیریت پیامدهای این بیماری در زندگی شان را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی هیجانی ، دیابت نوع 1 ، افسردگی