بررسی امکان ایجاد تشکل های آب بران آب زیرزمینی به روش TOPSIS و نقش آنها در مدیریت منابع آب

رشد روزافزون جمعیت و گسترش صنایع و به تبع آن افزایش تقاضای آب در بخش های شرب، کشاورزی و صنعت، همچنین بروز پدیده هایی نظیر خشکسالی و تغییرات شدید آب و هوایی و کاهش میزان آب سطحی سالم و در دسترس، باعث بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی از جمله در دشت ورامین شده به طوری که سطح آب زیرزمینی این دشت سالانه حدود 2 متر کاهش پیدا کرده و باعث بروز مخاطراتی نظیر کاهش کمی و کیفی منابع آب، افزایش هزینه های بهره برداری از چاه ها، نشست زمین و تخریب مخازن آب زیرزمینی شده است.یکی از راه های جلوگیری از برداشت های بی رویه منابع آب، آگاهی بخش کشاورزان و ذینفعان منطقه، کاهش تصدیگری دولت و انتقال مدیریت آب از طریق ایجاد تشکل های آب بران آب زیرزمینی می باشد. در این راستا امکان ایجاد تشکل ها در دشت ورامین صورت پذیرفته است که در این تحقیق نتایج آن به اشتراک گذاشته می شود.آمار و اطلاعات مربوط به میزان آمادگی کشاورزان 153 روستای محدوده مطالعاتی ورامین برای پذیرش مسئولیت های حفاظتی و بهره برداری تشکل ها و شاخص های اثرگذار در آنها از طریق پرسش نامه هایی اخذ گردید. این پرسش نامه ها توسط نمایندگان چاه ها، شوراهای اسلامی آبادی ها، نمایندگان کشاورزان و روستا تکمیل گردید.اطلاعات حاصله از پرسش نامه به همراه اطلاعات هیدروژئولوژی منطقه در سطح 14 دهستان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و به کمک روش تصمیم گیری چند معیاره TOPSIS اولویت دهستان از حیث آمادگی برای ایجاد تشکل مشخص گردید. بر اساس این روش دهستان های بهنام وسط جنوبی و بهنام عرب جنوبی از بخش جواد آباد اولویت های اول و دوم را به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

افت سطح ایستابی زیرزمینی ، تشکل های آب بران ، مشارکت بهره برداران ، انتقال مدیریت آب ، TOPSIS ، دشت ورامین و توسعه پایدار