مقایسه و ارزیابی پروتکلهای مسیریابی AODV و DSR در شبکه های سیار موردی با پهنای باند بالا

شبکه های موردی سیار نوعی خاصی از شبکه های بی سیم می باشد که توپولوژی خاصی نداشته و توپولوژی آن پویا می باشد. پروتکل های متعددی در تلاش برای ارائه یک الگوریتم استاندار مسیریابی که بتواند معیارهای مهم مربوط به یک مسیر را تحت شعاع قرار دهد از اهمیت خاصی برخوردار شده است. پروتکل های برجسته که از مهمترین آنها می توان به AODV و DSR اشاره نمود پروتکل های مسیر یابی مبتنی بر تقاضا هستند و فقط زمانی که نیاز باشد کشف مسیر می کنند. پروتکل های مسیریابی مسئول انتخاب مسیر و انتقال بسته بین گره منبع و مقصد هستند. در این مقاله عملکرد دو پروتکل مسیر یابی AODV و DSR را مورد ارزیابی قرار گرفته است و سپس با کمک شبیه ساز شبکه NS2 کارایی این دو پروتکل با سناریوهای مختلف شبیه سازی شده و با یکدیگر مقایسه شده است و بر اساس نتایج بدست آمده پروتکل مسیریابی،کارا معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

، ad hoc ، پروتکل مسیریابی ، شبیه ساز شبکه (NS2) ، کشف مسیر ، میانگین تأخیر انتها به انتها ، نرخ تحویل بسته