احیای جایگاه زنان به مثابه مقدمهای بر تقویت نهاد خانواده

در این مقاله ی کوتاه به طرح بحثی خواهیم پرداخت که جامعه شناسی خانواده در ایران ملزم به توجه دقیق تر به آن است. در سالهای اخیر و به موازات تلاطم های سیاسی و اجتماعی که رویکردهای رسمی دولت در ایران نسبت به نهاد خانواده را تحت تأثیر قرار دادند، دیدگاه های متنوعی نیز در باب جایگاه بایسته و مطلوب زنان از جهات متنوع مطرح شدند که نباید از کنار تفاوت های تحلیلی و عملی آنها به راحتی گذشت. شاید بتوان ادعا کرد که آشفتگی های کنونی در حوزهی سیاستگذاری های اجتماعی نهاد خانواده در ایران تا حدی متأثر از باقی ماندن مباحثات کنونی در سطح «جدل» و خودداری حاملان رویکردهای مختلف از نقد تحلیلی سایر رویکردهاست. در این نوشتار خواهیم کوشید از این سطح گذر کنیم و موضعی ناقدانه و ارزیابانه نسبت به ظرفیت های آن رویکردها ابراز کنیم. چنان که در پی خواهد آمد، بر این باوریم که زمان کاربست رویکردی «واقعگرایانه» نسبت به جایگاه زنان در جامعه ی ایران فرا رسیده است و نمیتوان رویکردهایی را که همچنان شرایط نیمی از افراد جامعه را بر اساس مفروضاتی غیر قابل اتکا تحلیل میکنند، وافی به مقصود تقویت نهاد خانواده دانست