تقویت ساختار اصلی شهر رشت با توجه به معیارهای بوم شناختی

در جستجویی برای دستیابی به الگویی پایدار برای شهرهای ایران که دارای قدمت تاریخی می باشند و در شرایط کنونی که مشکلات آلودگی و محیط زیستی گریبانگیر شهرهاست، مفاهیمی که مربوط به بوم شناختی 1 و تعامل مردم با آن است، مورد توجه قرار می گیرند. برنامه ریزی و طراحی شهری، حمل و نقل، سلامتی، انرژی، محیط طبیعی، ساخت و سازهای اقتصادی، ساکنین بومی، مشارکت عمومی، عدالت اجتماعی و خانه سازی یک چارچوب به نام اکو سیتی را تشکیل می دهند. در قدیم، در محله های ایران در سراسر کشور، بر اساس اصولی در شهر ها کار می شد که به معیارهایی که امروزه به آنها در قالب اکولوژی نگاه می کنیم نزدیک است که می توان از آنها در طراحی بوم شناختی استفاده نمود. نگرش بوم شناختی با وجود تشابه با مسائل مورد توجه در گذشته، به دلیل تفاوت شهر امروزی با شهرهای قدیمی، دارای تفاوت ها و معیارهای بیشتری می باشد. با توجه به این نظریه محیط طبیعی عامل مهمی در شهر می باشد که در شهر رشت از جمله عوامل طبیعی عمده، دو رودخانه شهر است که جزء ساختار اصلی شهر می باشند ؛ ولی در این ساختار کم رنگ هستند و به بهبود فضاهای شهری در شهر کمک نمی کنند. این مقاله در پی ارائه راه حلی برای طراحی بوم شناختی شهر رشت با هدف توجه به مسائل زیست محیطی و ارائه سیاست های کلی و معیارهای مورد نیاز برای بهبود ساختار اصلی شهر و تقویت نقش رودخانه ها با ایجاد فضاهای سبز بیشتر و حضور پیاده می باشد به طوری که در نهایت ساختاری یکپارچه و در راستای معیارهای شهر اکو سیتی داشته باشیم.

کلیدواژه ها:

اکو سیتی ، رشت ، ساختار شهر ، رودخانه