رابطه بین یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی رشته ریاضی شهرستان بندرلنگه

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی رشته ریاضی شهرستان بندرلنگه انجام شد. روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پیش دانشگاهی رشته ریاضی شهرستان بندرلنگه که در سال تحصیلی 94-1393 تحصیل می کنند می باشد. از این جامعه 81 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند و به پرسشنامه خودتنظیمی یادگیری زیمرمان و پونز (1986) پاسخ دادند. میانگین نمرات دانش آموزان (معدل) جهت بررسی پیشرفت تحصیلی آنان در یک سال تحصیلی استفاده شد. داده ها با استفاده از شاخص های آماری نظیر میانگین، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین خودتنظیمی یادگیری (کل) با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار 0/52 وجود دارد و در سطح P<0/01 معنادار است. بین مولفه شناختی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار 0/46 وجود دارد و در سطح P<0/01 معنادار است. بین مؤلفه فراشناختی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار 0/39 وجود دارد و در سطح P<0/01 معنادار است. بین مؤلفه مدیریتی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار 0/29 وجود دارد و در سطح P<0/05 معنادار است.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودتنظیمی ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان پیش دانشگاهی