اقتصاد موسیقی، مصرف موسیقی

داده های کافی درباره نوع و میزان مصرف فرهنگی وجود ندارد؛ تحلیل مصرف فرهنگی زمانی میتواند بر مبنای نظری مبسوط ودقیق استوار گردد که نه تنها ساعت استفاده از محصولات فرهنگی بلکه محتوای مصرف نیز بررسی شود نظریه های جامعه شناختیتبیین کننده سبک زندگی و مصرف فرهنگی و پیامدهای آن مانند نظریه پیر بوردیو, ریچارد پیترسون و آنتونی گیدنز ، بینش هاییدر خصوص ساخت اجتماعی و محتوای مصرف فرهنگی ارائه می کنند.در این مقاله سعی بر آن شده است که با پرداختن بهتاریخچه ی کوتاهی از اقتصاد هنر و بررسی انواع سرمایه پیش زمینه ای برای شناخت و تحلیل مصرف موسیقی در بازار هنری ارایهشود ازین روی مقاله پیش روی به این نتیجه می رسد که موسیقی فرای کالای فرهنگی است و افراد آن را به عنوان بازتاب جایگاههیجانی و هویت به حساب می آورند.موسیقی درباره ی زندگی نیست بلکه در فرایند ساختار زندگی ساخته شده از واکنش ها گرفتهشده و به خود و ذهنیت فرد باز می گیردد.مصرف موسیقی هنگامی معنی می یابد که دنیای آنها از منظر زیبائی شکل خود را ازدست داده و برای بازسازی آن از موسیقی استفاده می کنند.در موارد دیگر برای هیجان و عده ای نیز به عنوان یک عاملزیباشناختی آن را مصرف می کنند.موسیقی یک قسمت خوشایند یا رنجش آور از بستر و موقعیت نیست که بی اراده به آن توجهکنند. زمانی که موسیقی بازتاب قسمتی از فرد,دیگراد؛ واکنش و جایگاه اجتماعی است.

کلیدواژه ها:

اقتصادهنر ، اقتصاد موسیقی ، موسیقی ، مصرف موسیقی ، سرمایه هنری