بررسی نظریه یادگیری شرطی سازی کلاسیک پاولف و کاربرد آن در مسائل آموزشی و انسانی

یادگیری، کارکردی اساسی و انطباق جویانه برای انسان است. انسانها نسبت به سایر موجودات، یادگیرندگانی انعطاف پذیرتر هستند که فعالانه بهکسب دانش و مهارت می پردازند. بسیاری از یادگیری های آدمیان بدون آنکه آموزش رسمی دریافت کنند، صورت می گیرند اما از زمانی که درپی کسب اطلاعات نظامدار و ساختمندی همچون خواندن، نوشتن، حساب کردن و... بر میآیند،آموزش رسمی ضرورت می یابد. در حال حاضرعلم به مفاهیم جدیدی در فرآیند یادگیری اشاره دارد که مستلزم توسعه قابلیت ها و توانایی های شناختی، حل مسئله و قدرت استدلال می باشد.بین اصول یادگیری و روشهای آموزشی رابطه نزدیکی وجود دارد. در بسیاری موارد، اصول حاصل از پژوهش های یادگیری آزمایشگاهی سرانجامدر کلاس درس مورد استفاده قرار گرفته اند. کاربرد وسیع یادگیری برنامه ای، ماشین های آموزشی و آموزش به کمک کامپیوتر نمونه هایی ازچگونگی تاثیر پژوهش بر روشهای آموزشی هستند. روند جاری آموزش و پرورش به سوی نظام های آموزش شخصی یا آموزش فردی را نیز میتوان محصول پژوهشهای مربوط به فرآیند یادگیری دانست. نظریه یادگیری پاولف از جمله اصول پویا و کاربردی در حوزه آموختن می باشد کهتاثیرهای متفاوتی را در مسائل انسانی، خصوصا در حوزه آموزشی ایجاد کرده است.این مقاله به روش کتابخانهای تدوین گردیده و در تهیه آن از منابع معتبر و بهروز علمی استفاده شده است. نگارنده در این مقاله در پی بررسینظریه یادگیری شرطی سازی کلاسیک پاولف و کاربرد آن در مسائل آموزشی و انسانی می باشد.

کلیدواژه ها:

یادگیری ، روش های آموزشی ، آموزش وپرورش ، پاولف