برنامه ریزی استراتژیک توسعه ی گردشگری عشایری مورد شناسی عشایربختیاری

توریسم درقالب الگوهای فضایی خاص به وجود می آید و یکی ازاین الگوها گردشگری عشایر است شلوغی بیش ازحدشهرهای صنعتی الودگی محیط زیست شهری اعم ازالودگیهای هوا و صوتی و همچنین نیاز به تمدد اعصاب و استراحت موجب شده است که انسان ازهرفرصتی برای پناه بردن به دامان طبیعت و یا لذت بردن ازاثار هنری و باستانی استفاده نماید و خستگی زندگی روزمره را ازتن خود خارج نماید ازسوی دیگر به منظور توسعه پایدار عشایری و برخورداری عشار ازمعیشت پایدار میتوان ازفعالیت های مکمل دامپروری درمناطق عشایری بهره گرفت که دراین میان توریسم عشایری امکان افزایش درامد خانوارهای عشایری اشتغال زایی و جلوگیری ازمهاجرت های عشایری را دربستربهبود کیفیت زندگی و توزیع متعادل خدمات و تسهیلات رفاهی درمناطق عشایری فراهم می کند برخورداری مناطق کوچ ایل بخیتاری ازجاذبه های طبیعی منابع و پتانسیل های اجتماعی فرهنگی و زیست محیطی التزامی درتوسعه توریسم عشایری به شمار می رود این پژوهش که ازنوع توصیفی پیمایشی می باشد با هدف تدوین استراتژی های توسعه گردشگری عشایری انجام گرفته تعداد 130نفر ازدانشجویان برنامه ریز روستایی برنامه ریزی توریسم و مدیریت گردشگری با روش دردسترس انتخاب و پرسشنامه نزد ایشان تکمیل گردید.

کلیدواژه ها:

گردشگری عشایر ، ایل بختیاری ، تکنیک Swot