ارزیابی عددی تأثیر پارامترهای ژئوگرید دربرگرفته شده با ماسه برنشست شالوده احداث شده برروی رس مسلح

احداث سازههای مختلف عمرانی بر روی خاکهای ضعیف یا نرم، غالباً امری اجتناب ناپذیر میباشد. در چنین مواردی انتخاب روشهای مناسب جهت بهبود خصوصیات فیزیکی و مکانیکی خاک امری ضروری است. تسلیح خاک یکی از متداولترین روشهابرای بهبود خواص خاک میباشد. بهبود خصوصیات خاک در این روش بوسیله اضافه کردن عناصر مناسب به خاک فراهم میشود . یک دسته عمده از این عناصر ژئوسینتتیک ها هستند. ژئوگرید نوعی از این ژئوسینتتیک ها محسوب میگردد که به منظور بهبودخصوصیات مهندسی خاکها استفاده شده و این هدف را با افزایش مقاومت برشی خاک فراهم میکند.بررسی اندر کنش خاک -مسلح کننده یکی از مهمترین عوامل در طراحی سازه های خاک مسلح است. کارایی سیستم خاک مسلح وابسته به بسیج شدن مقاومت اصطکاکی بین خاک و المانهای تسلیح می باشد.در خاک رس مسلح شده، مقاومت سطح تماس پایین بوده و در نتیجهگسیختگی سطح تماس قبل از رسیدن مقاومت کششی مسلح کننده به حد نهائی رخ میدهد. محلهائی که با کمبود مصالح دانه-ای مواجه بوده و خاکهای ریزدانه گسترش دارند، امکان این وجود دارد که با بکارگیری لایهای نازک از مصالح دانهای با مقاومت زیاد در اطراف مسلح کننده، باعث بهبودمقاومت سطح تماس خاکهای ریزدانه ژئوگرید گردد. مدفون نمودن ژئوگرید در یک –لایه نازک ماسه ای برای تسلیح خاک های رسی موجب افزایش مقاومت سطح تماس خواهد شد. در این تحقیق، با استفاده ازبرنامه المانهای محدود plaxis نشان داده شدکه حضور یک لایه نازک مصالح اصطکاکی در اطراف المان تسلیح باعث بهبودمقاومت برشی سطحی المان تسلیح میگردد که در نهایت منجر به کاهش نشست پی در ضخامت بهینه ماسه اطراف مسلح کننده-ها میشود

کلیدواژه ها:

خاک مسلح ، مقاومت اصطکاکی ، اندرکنش خاک و المان تسلیح ، نشست