اکوتوریسم و توسعه ی پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک ایران

اکوتوریسم، اختصار واژه Ecological - Tourism است ,که در ادبیات فارسی به جهانگردی زیست محیطی یا طبیعت گردی مشهور شده است. هر چند که در زبان فارسی بین جهانگردی زیست محیطی و جهانگردی طبیعت گردی تفاوتی قایلانواع گردشگری که در بستر طبیعت صورت می پذیرد که هدف آن داد و « : نشده اند اما بطورکلی طبیعتگردی عبارت است از طبیعت .» ستد هایی بین جهانگرد و محیط زیست در اکوسیستم است, به طوری که در آن به محیط زیست آسیب وارد نشودگردی دربرگیرندهی اصول گردشگری پایدار درباره ی پیامدهای زیست محیطی ، اقتصادی و اجتماعی است به نحوی که –فعالانه در حفاظت از میراث های طبیعی و فرهنگی مشارکت می کند و به آموزش و مشارکت جوامع بومی و محلی در کلیه ی مراحل برنامه ریزی توسعه و اجرا تاکید دارد. لذا به منظور دستبابی به توسعه ی پایدار, هرگونه دخالت و اقدام گروه های انسانیدر محیط طبیعی چون کشاورزی ، صنعت خدمات و غیره مبنی بر آگاهی های کامل و جامع و بر اساس ظرفیت تحمل و تواناکولوژیکی مناطق خشک و نیمه خشک صورت می گیرد که در این میان با توجه به غنای تنوع پدیده های طبیعی موجود در این مناطق نظیر عوارض بیابانی چون دشت ، کویر ، جلوه گاه های زیبای کوهپایه ای و یا چشم اندازهای طبیعی همراه با تنوعگونه های گیاهی و جانوری خاص علاوه بر جنبه های تفریحی می توان به عنوان فرصتی جهت توسعه جوامع محلی ، رفع فقر و ایجاد اشتغال و حفظ اکوسیستم های منطقه استفاده کرد . لذ ا ,هدف از انجام این تحقیق بررسی نقاط قوت و ضعف اکوتوریسمبا در نظرگرفتن توسعه ی پایدار در مناطق خشک و نیمه خشک ایران میباشد . که در این باره با استفاده از روشهایگوناگون از جمله : مطالعه ی کتابخانه ای , تحقیق و تفحص از سایتهای مختلف و نیز باکمک مقالات و پژوهشهای معتبر فارسی و انگلیسی مورد بررسی و راهکارهایی عملکردی جهت رشد و ارتقایگردشگری همراه با توسعه پایداردر نظر گرفته شده است . نتایج این تحقیق نشان میدهد : که ابعاد و شاخصهای اجتماعی و اقتصادی گردشگری درمناطق مذکور از پایداری2 بیشتری برخوردار است و در صورت وجود ناپایداری میتوان اصول و الزامات رویکرد توسعه پایدار گردشگری را درسیاستها و برنامه های اجرایی بکارگرفت .

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه ی پایدار ، اکوسیستم ، پیامدهای زیست محیطی ، مناطق خشک و نیمه خشک